11-13 november 2016
We zijn ondertussen november. De bossen stralen hun laatste herfstkleuren uit. Binnenkort zijn alle bladeren verdwenen en ligt het er weer winters kil en sober bij. Ook al geven ze kans op regenbuien, m’n neef Arne en schoonbroer Jeffrey, hebben niet veel overtuiging nodig om nog een bivaktochtje te doen. De bivakzones in de streek rond Chimay/Viroinval staan al enige tijd op ons verlanglijstje. Wat ik deze keer eens niet wil is een bewegwijzerde route volgen. Het worden uiteindelijk de bossen van Viroinval met kers op de taart ‘fondry des chiens’ als afsluiter. In deze periode van het jaar is het wel aangeraden de jachtkalender op de site van Viroinval te controleren.
Dag 1 Vierves-sur-Viroin – Wildbivak Franse Ardennen 9.4km
We rijden met de auto tot aan de kerk van Vierves-sur-Viroin. De wandelschoenen gaan aan en we spannen de rugzakken op onze rug. Ik dacht even dat m’n rugzak met z’n 12kg (3p tent incl.) wat zwaar zou uitvallen maar blijkt dat die van Jeffrey 2kg meer weegt (en dat zonder tent!) Benieuwd welke verrassingen daar allemaal zullen uitkomen.? Als 3 ezels verlaten we het dorp. Ons einddoel voor vandaag word een wildbivak over de Franse grens in Z-O richting. We steken de Viroin over en wandelen onze eerste berg op. Achter ons zien we een mooi uitzicht over het dorp. Na 500m de gele kruisjes te volgen over de half verharde weg heb ik het er al mee gehad en we slaan een bosweg in. Her en der staan paddenstoelen er als kabouterdorpen bij. Als we de ‘Rue de la Chapelle’ oversteken zien we het bordje ‘propriétai… priv…’ niet zo goed en wandelen verder. Op de bosweg ligt het bezaaid met iets wat op bonen lijkt. Het enige wat we kunnen denken is voer voor de everzwijnen door jagers. Even denken we dat de zon doorbreekt maar het zijn de toppen van de dennenbomen die goudgeel stralen.
We kruisen de N998 bij een opslagplaats voor hout. Vanaf hier wandelen we rechtstreeks naar de Franse grens. Op de grens gaan we zo’n 1/2 km oostwaarts en slaan dan linksaf wat dieper Frankrijk in. Na wat rond zoeken vinden we een perfecte bivakplek. Het is 16u en we hebben mooi de tijd om wat hout te sprokkelen. Open vuur maken is verboden maar ik heb m’n pocket kachel’tje mee. Een metalen verfblik doorboord met gaten. Voor de zekerheid maakt Arne er nog een vuurput rond met stenen. Jeffrey en ik zetten de tent op en Arne kapt ondertussen wat aanmaakhout. Uit m’n overlevingspakket haal ik wat watjes tevoorschijn gedrongen in vaseline. Het hout in de omgeving is allemaal nat maar het watje houd het lang genoeg om de boel in gang te steken. Het kleine vuurtje geeft ons voldoende warmte en Arne droogt ondertussen wat berkenschors voor morgen. Hier, ‘Back in the Woods’, genieten we van een rustige avond met een Maes’je uit de verrassings-rugzak van Jeffrey. Het enige dat we hier nog horen is een specht en een uil.
Dag 2 Wildbivak Franse Ardennen – Bivakzone ‘La Roche Trouée’ 20.2km
Het schommelt vanacht rond het vriespunt maar met de donzen slaapzak is daar weinig van te merken. Jeffrey die een minder goede slaapzak heeft slaapt ook goed dankzij z’n 37 lagen kleren die uit z’n enorm gevulde rugzak zijn komen (grapje). Ik hoopte op een zonsopkomst tussen de bomen maar het zit er niet in. We zijn al blij dat het niet regent. We beginnen direct met het inpakken en we verlaten de bivakplek zonder sporen na te laten! We wandelen terug naar de grens en dalen af in zuidelijke richting. En wat een daling! Op het bladertapijt is het oppassen om niet te schuiven. We hoopten hier een riviertje aan te treffen maar de bedding staat helaas droog. Gezien we toch nog enkele andere riviertjes zullen tegenkomen vandaag dalen we niet verder af maar beginnen onze wandeling richting Nismes. We steken de grote baan recht over. Het pad dat we volgen loopt een droge rivierbedding in en gaat normaal opnieuw bergop maar gezien we toch bergafwaarts moeten volgen we gewoon de rivierbedding. Beneden kruisen we een veldje met prikdraad. Tussen het veldje en Rue de la Chapelle loopt een riviertje. Wat een prachtig plekje is dit! We wassen de potten uit en genieten van een ontbijt met een koffie’tje.
De rugzakken gaan terug op en we steken de baan over. De bosweg die we bergop wandelen is compleet omwoelt van de everzwijnen. Iets verder lopen we via een smalle bosweg en stuiten op een uit de kluiten gewassen, prachtige eik. Prachtig hoe hij hier in dit open stuk tot zijn recht komt!
Wat verder komen we op een open bergflank. Langs de rand staat een uitkijkpost. Arne gaat de wankele treden op en vind een kogelhuis. We dalen het dal in en nemen onze middagpauze bij het riviertje… Hier loopt de weg even door de rivier. Doorkruisen dan maar. Vanaf hier krijgen we te maken met een pittig klimmetje tot de N990.
Alive and Kicking dalen we opnieuw af tot het riviertje ‘Rau de Nouée’. Hier vullen we even de filterfles en wandelen verder via het droge maar mooie valleitje van het riviertje ‘Rau de la Taille Henon’. Opnieuw staan we voor een stevige klim. Het bladerdeken zorgt voor extra ‘slippertjes’.
We zitten op een 1/2 km van de bivakzone als Arne plots stokstijf met één hand achteruit blijft staan. Een wit wild zwijn staat beneden de grond om te woelen! Dit heb ik nog nooit gezien en wist zelfs het bestaan ervan niet. Stilletjes proberen we te naderen en hij kijkt ons recht in de ogen. Op z’n dooie gemak maakt hij een ommetje. Arne kan nog enkele foto’s van dichtbij maken maar het zwijn komt nu toch wat angstig in z’n buurt. Voorzichtig neemt hij enkele stappen achteruit en we laten het dier z’n gangetje gaan. Onze dag kan niet meer stuk!
Het is half 16u als we aankomen op de bivakzone ‘La Roche Trouée’ die genaamd is naar een geologische kalksteenformatie die we straks wat verderop richting Nismes zullen zien. Gezien we nog redelijk vroeg zijn wandelen we nog eens door naar Nismes op verzoek van Jeffrey (die verzot is van winkeltjes). Arne en ik zien hier het positieve van in en kopen ondertussen een Chimay Bleu (of2). Aja, als je in de Chimay streek zit moet je er toch eentje drinken zeker! De terugkeer naar de bivakzone kruipt nog behoorlijk in onze kuiten gezien dat 2.5km continu stijgen is.
We blazen even kort uit en beginnen met het sprokkelen van brandhout. Na het gevecht aan te gaan met enkele dode bomen beginnen Jeffrey en ik met het opzetten van de tent. Arne zorgt ondertussen opnieuw voor perfect aanmaakhout. De combinatie van z’n gedroogde berkenschors en m’n in vaseline gedrongen watjes hebben dan ook maar één vonk nodig.
We genieten van een gezellig kampvuur tijdens het eten en dat Chimay’tje smaakt beter dan ooit tevoren! Rond 22u begint het te spetteren en we kruipen de tent in.
Dag 3 Bivakzone ‘La Roche Trouée’- Vieves-sur-Viroin 10.7km
Terwijl we wakker worden vallen de laatste regendruppels. De druppels die uit de grote eik vallen tikken behoorlijk door op de tent. Opstaan dan maar. Wat kan een koffie’tje smaken op zo’n wakke ochtend! We plooien op het gemak ons materiaal in de rugzak en ruimen de plek wat op om ze uiteindelijk properder te verlaten dan we ze hebben aangetroffen. Goed om te weten is dat je op weg naar Nismes een picknickplaats tegenkomt mét vuilnisbakken. Net voor Nismes volgen we een stukje van de GR 125 de berg op. Het smalle pad leid ons tot ‘Fondry des Chiens’.
Wat een prachtig natuurfenomenen is dit! De kalkheuvels hier zijn overblijfselen van koraalriffen uit de prehistorische warme zee. Het kalksteen dat aan de oppervlakte van deze oeroude kalkheuvels ligt is aangetast door de chemische verwering door de zure eigenschappen van regenwater en zo ontstaan zulke openlucht grotten. Later is er ook nog ijzererts ontgonnen. Ze zijn tot 30m diep. We nemen even de tijd om te observeren en wandelen dan de grasvakte van het plateau op. In de lente en zomer kun je hier talrijke vlinders aantreffen alsook zeldzame bloemen zoals orchideeën. De grasvlakte wordt begraasd door schapen. Vandaag is het er leeg stil. We moeten ergens het pad gemist hebben en kijken even op Arne z’n GPS welke kant die op ligt. We gaan recht op ons doel af en doorkruisen de bebossing.
We volgen de weg tot ‘La Roche aux Faucons’. ‘De Valkenrots’. Op de rotsen krijgen we een prachtig zicht. We dalen af en kruisen hier de spoorweg. Net over de spoorwegbrug over de Viroin loopt het pad verder naast de spoorwegberm. Een stijl pad brengt ons op de volgende bergkam. We beginnen zowat met balletjes in eigen nat te zitten! Op het pad hierboven moeten we enkele malen uitwijken voor opgravingswerken. Dan staan we even stil bij ‘Croix Sauvage’.
Het stenen kruis is gezet ter herdenking van Jacques Sauvage die in 1862 zou verongelukt zijn in de nabijgelegen steengroeve. Wat verder passeren we enkele velden waar merkwaardige grijze koeien in grazen. In de verte zien we de kerktoren van Vieves-sur- Viroin. Vlak voor het dorp wandelen we nog een bergje op. Hieruit hebben we nog een laatste mooie zicht over het dorp. In het Cafeetje aan de kerk drinken we nog een Chimay’tje en klinken op onze toffe 3 daagse. Wat hebben we weer genoten van dit mooie stukje natuur!
Op de kaart staan 37 bewegwijzerde routes. Ook Gr paden staan aangeduid.
Enige nadeel van zulke toeristenkaarten is dat ze niet zo gedetailleerd zij als topografische kaarten. Soms zijn er meer wegen dan aangeduid op de kaart maar verloren lopen zal je hier niet doen. Verder is dit een prachtige streek met zeer uitgestrekte bossen.
Hier vind je nog wat meer info over:
Route:
herwig's natuurblog 